Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009
american beauty - Thomas Newman
American Beauty
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
American Beauty
Σκηνοθέτης Σαμ Μέντες
Παραγωγός Μπρους Κόεν
Νταν Τζινκς
Σενάριο Άλαν Μπολ
Πρωταγωνιστούν Κέβιν Σπέισι
Ανέτ Μπένινγκ
Θώρα Μπιρτς
Γουές Μπέντλεϋ
Μίνα Σουβάρι
Κρις Κούπερ
Πίτερ Γκάλαχερ
Πρώτη προβολή 8 Σεπτεμβρίου, 1999, (Η.Π.Α), 18 Φεβρουαρίου 2000 (Ελλάδα)
Μουσική Τόμας Νιούμαν
Διάρκεια 122 λεπτά
Γλώσσα αγγλικά
To American Beauty είναι δραματική αμερικανική ταινία του Σαμ Mέντες με τους Kέβιν Σπέισι, Aνέτ Mπένινγκ, Μίνα Σουβάρι, Θώρα Μπιρτς, Γουές Μπέντλεϋ (1999). Η ταινία απέσπασε συνολικά πέντε βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα σε αυτά, το βραβείο καλύτερης ταινίας και πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του Kέβιν Σπέισι.
Music By Thomas Newman
Tracklist
01.open the door (Betty Carter)
02.use me (Bill Withers)
03.don't rain on my parade (Bobby Darin)
04.because(beatles)
05.free to go (The folk implosion)
06.all right now (Free)
07.we havn't turned around (Gomez)
08.bali ha'i (Peggy Lee)
09.cancer for the cure (Eels)
10.the seeker (The Who)
11.any other name (Thomas Newman)
12.dead already (Thomas Newman)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
American Beauty
Σκηνοθέτης Σαμ Μέντες
Παραγωγός Μπρους Κόεν
Νταν Τζινκς
Σενάριο Άλαν Μπολ
Πρωταγωνιστούν Κέβιν Σπέισι
Ανέτ Μπένινγκ
Θώρα Μπιρτς
Γουές Μπέντλεϋ
Μίνα Σουβάρι
Κρις Κούπερ
Πίτερ Γκάλαχερ
Πρώτη προβολή 8 Σεπτεμβρίου, 1999, (Η.Π.Α), 18 Φεβρουαρίου 2000 (Ελλάδα)
Μουσική Τόμας Νιούμαν
Διάρκεια 122 λεπτά
Γλώσσα αγγλικά
To American Beauty είναι δραματική αμερικανική ταινία του Σαμ Mέντες με τους Kέβιν Σπέισι, Aνέτ Mπένινγκ, Μίνα Σουβάρι, Θώρα Μπιρτς, Γουές Μπέντλεϋ (1999). Η ταινία απέσπασε συνολικά πέντε βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα σε αυτά, το βραβείο καλύτερης ταινίας και πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του Kέβιν Σπέισι.
Υπόθεση
O Λέστερ, ευκατάστατος οικογενειάρχης των προαστίων, συνειδητοποιεί βαθμιαία την αβάσταχτη κενότητα της υλιστικής του καθημερινότητας. H υπαρξιακή του κρίση θα πάρει σοβαρές διαστάσεις από τη στιγμή που αρχίζει να έλκεται από μια συμμαθήτρια της κόρης του και να συμπεριφέρεται εντελώς αντικοινωνικά. Η ταινία πραγματεύεται μία "επίθεση" στην παραδοσιακή εκδοχή του «αμερικανικού ονείρου» και στους εκπροσώπους του, που κατέληξαν υπέρμαχοι όλων όσων κάποτε αμφισβητούσαν.
Music By Thomas Newman
Βραβεία
Η ταινία προτάθηκε για οκτώ βραβεία Όσκαρ και τελικά βραβεύτηκε με πέντε: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α' ανδρικού ρόλου, σεναρίου και φωτογραφίας. Προτάθηκε και για αρκετά βραβεία BAFTA, εκ των οποίων κέρδισε έξι: καλύτερης ταινίας, α' ανδρικού και α' γυναικείου ρόλου, μοντάζ, φωτογραφίας και μουσικής. Επίσης, στα βραβεία Χρυσής Σφαίρας, κέρδισε στις κατηγορίες καλύτερης δραματικής ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου.Tracklist
01.open the door (Betty Carter)
02.use me (Bill Withers)
03.don't rain on my parade (Bobby Darin)
04.because(beatles)
05.free to go (The folk implosion)
06.all right now (Free)
07.we havn't turned around (Gomez)
08.bali ha'i (Peggy Lee)
09.cancer for the cure (Eels)
10.the seeker (The Who)
11.any other name (Thomas Newman)
12.dead already (Thomas Newman)
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009
Armand Amar - HOME
Armand Amar
Armand Amar - Home Part 1
Γεννήθηκε στο Ισραήλ, μεγάλωσε στο Μαρόκο αλλά βρήκε καλλιτεχνικό καταφύγιο στο Παρίσι. 54 ετών σήμερα, ο Αρμάν Αμάρ, δεινός περκασιονίστας ο ίδιος, είναι πολύ πιθανό να χρωστά τη σοβαρή ενασχόλησή του με την κινηματογραφική μουσική στον Κώστα Γαβρά, καθώς μέχρι το 2002 και το «Αμήν» του τελευταίου, πιο πολύ ασχολούνταν με τη σύνθεση για μοντέρνο μπαλέτο, παρά με την έβδομη τέχνη.
"Home" Music / Sandrine Piau - Cum dederit
Στην επταετία που ακολούθησε, ωστόσο, η πένα του πήρε φωτιά και μετρά ήδη 15 διαφορετικά σάουντρακ - μέχρι και με την κόρη του Γαβρά, Ζιλί, συνεργάστηκε το 2007 για το «Βlame It On Fidel!» - και μια φήμη που αρχίζει να κάνει το όνομα του γνωστό εντός και εκτός Γαλλίας.
Armand Amar - The Dead Seas
Αυτό που κάνει τον Αμάρ ξεχωριστό, πέρα από το γεγονός ότι λόγω καταγωγής και εμπειριών αγνοεί παντελώς τους συμβατικούς κανόνες της μουσικής σύνθεσης, είναι το πάθος του γι αυτό που καλείται world music (μουσική του κόσμου), μέσα όμως από ένα πρίσμα που αποφεύγει τις τουριστικές κακοτοπιές: Θα ακούσετε γιαπωνέζικα κρουστά, μαντολίνα, ντουντούκ, μέχρι και σακουχάτσι. Θα ακούσετε όμως και έγχορδα, φωνητικά της Σινέντ Ο Κόνορ, επιρροές από μινιμαλιστές όπως ο Τέρι Ράιλι και κλασικούς συνθέτες όπως ο Μπέλα Μπάρτοκ. Δηλαδή θα ακούσετε όμορφη μουσική.
Armand Amar - Life 1
HOME - Η Μουσική
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην πραγματικά μαγευτική μουσική της ταινίας, που υπογράφει ο Armand Amar, καθώς γεφυρώνει με τον ιδανικότερο τρόπο το εκάστοτε πλάνο με το κείμενο που το συνοδεύει. Στην ταινία HOME, η μουσική «πετάει» κι αυτή πάνω απ’ τον κόσμο και γεννά συναισθήματα, χωρίς να γίνεται πομπώδης. Ο μουσικός συνδύασε όργανα και ρυθμούς από πολλές χώρες του κόσμου, ηχογραφώντας την Συμφωνική Ορχήστρα της Βουδαπέστης, το Ανσάμπλ Κρουστών της Σαγκάης, ακόμη και ψαλμωδίες από διαφορετικές ηπείρους. Η ησυχία διατηρείται όπου πρέπει, και η λιτή συνοδεία κάποιων πλάνων από μόνο ένα πιάνο και λίγα έγχορδα γοητεύει, χωρίς να αφήνει μία «υπέρ-συμφωνική» αίσθηση
Armand Amar - Black Gold
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Billie Holiday - Strange Fruit
Από την Βικιπαίδεια
Το Strange Fruit είναι τραγούδι της Μπίλι Χόλιντεϊ. Κυκλοφόρησε ως Β' πλευρά σε δίσκο γραμμοφώνου, αφού λόγω των στίχων του θεωρείτο αδύνατο να αναφέρεται ως Α' πλευρά. Είναι το πρώτο τραγούδι για τα δικαιώματα του πολίτη που κυκλοφόρησε σε δίσκο. Οι στίχοι του καταγγέλλουν το λυντσάρισμα δυο μαύρων Αμερικάνων στον νότο των ΗΠΑ. Η ερμηνεία του από την Χόλιντεϊ συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Grammy Hall of Fame το 1978.[2] Συμπεριλαμβάνεται επίσης στον κατάλογο Songs of the Century.
Τα δέντρα του νότου έχουν ένα παράξενο φρούτο
Αίμα στα φύλλα και αίμα στη ρίζα
Μαύρα σώματα που αιωρούνται στο αεράκι του νότου
Παράξενο φρούτο που κρέμεται από τις λεύκες
Ειδυλλιακή σκηνή του γενναίου νότου
Τα εξογκωμένα μάτια και το στραβωμένο στόμα
Άρωμα από μανόλιες, γλυκό και φρέσκο
Μετά η ξαφνική μυρωδιά καμμένης σάρκας
Εδώ είναι ένα φρούτο για να αρπάξουν τα κοράκια
Για να το πάρει η βροχή, για να το γλύψει ο άνεμος
Για να το σαπίσει ο ήλιος, για να το ρίξουν τα δέντρα
Εδώ είναι μια παράξενη και πικρή σοδειά
Το strange fruit έχει ως θέμα του τα δυο ανθρώπινα σώματα που κρέμονται σε δέντρο, μια σκηνή φρίκης εν μέσω της ειδυλλιακής φύσης των νότιων πολιτειών. Καταδικάζει το ποδοπάτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων τόσο έντονα, αλλά συγχρόνως και με τόσο απαλό τρόπο, που σε συνδυασμό με την σχεδόν άυλη καθαρή φωνή της Χόλιντεϊ μοιάζει να ακούγεται από κάποιον άλλο, ουράνιο κόσμο.
Η Χόλιντεϊ δήλωσε χαρακτηριστικά: «Την πρώτη φορά που το τραγούδησα νόμισα ότι κάναμε μεγάλο λάθος. Είχα τελειώσει και επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Δεν ακουγόταν τίποτα. Ξαφνικά κάποιος άρχισε να χειροκροτεί, και με μιας όλοι άρχισαν να χειροκροτούν από παντού και να ζητωκραυγάζουν.»
Ο Μπάρνει Τζόζεφσον αντιλήφθηκε τη δύναμη της επιρροής του τραγουδιού και πρότεινε στη Χόλιντεϊ να κλείνει με αυτό κάθε παράστασή της. Όταν έφτανε η ώρα για το strange fruit, οι σερβιτόροι σταματούσαν, τα φώτα έσβηναν, ενώ ένας προβολέας έμενε να φωτίζει την Χόλιντεϊ στη σκηνή. Εκείνη συνήθιζε να το τραγουδά με κλειστά μάτια και τα χέρια σε στάση προσευχής.
Το τραγούδι έγινε ο ύμνος του αντι-λυντσαριστικού κινήματος και επηρέασε το κίνημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1950 - 1960.
Το Δεκέμβριο του 1999, το περιοδικό Time το επέλεξε ως «τραγούδι του αιώνα».[7] Το 2002 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το περιέλαβε στις 50 κυριότερες ηχογραφήσεις του καταλόγου National Recording Registry.
India.Arie singing "Strange Fruit" by Billy Holiday One of the first anti-racism songs written.
Το Strange Fruit είναι τραγούδι της Μπίλι Χόλιντεϊ. Κυκλοφόρησε ως Β' πλευρά σε δίσκο γραμμοφώνου, αφού λόγω των στίχων του θεωρείτο αδύνατο να αναφέρεται ως Α' πλευρά. Είναι το πρώτο τραγούδι για τα δικαιώματα του πολίτη που κυκλοφόρησε σε δίσκο. Οι στίχοι του καταγγέλλουν το λυντσάρισμα δυο μαύρων Αμερικάνων στον νότο των ΗΠΑ. Η ερμηνεία του από την Χόλιντεϊ συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Grammy Hall of Fame το 1978.[2] Συμπεριλαμβάνεται επίσης στον κατάλογο Songs of the Century.
Τα δέντρα του νότου έχουν ένα παράξενο φρούτο
Αίμα στα φύλλα και αίμα στη ρίζα
Μαύρα σώματα που αιωρούνται στο αεράκι του νότου
Παράξενο φρούτο που κρέμεται από τις λεύκες
Ειδυλλιακή σκηνή του γενναίου νότου
Τα εξογκωμένα μάτια και το στραβωμένο στόμα
Άρωμα από μανόλιες, γλυκό και φρέσκο
Μετά η ξαφνική μυρωδιά καμμένης σάρκας
Εδώ είναι ένα φρούτο για να αρπάξουν τα κοράκια
Για να το πάρει η βροχή, για να το γλύψει ο άνεμος
Για να το σαπίσει ο ήλιος, για να το ρίξουν τα δέντρα
Εδώ είναι μια παράξενη και πικρή σοδειά
Το strange fruit έχει ως θέμα του τα δυο ανθρώπινα σώματα που κρέμονται σε δέντρο, μια σκηνή φρίκης εν μέσω της ειδυλλιακής φύσης των νότιων πολιτειών. Καταδικάζει το ποδοπάτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων τόσο έντονα, αλλά συγχρόνως και με τόσο απαλό τρόπο, που σε συνδυασμό με την σχεδόν άυλη καθαρή φωνή της Χόλιντεϊ μοιάζει να ακούγεται από κάποιον άλλο, ουράνιο κόσμο.
Η Χόλιντεϊ δήλωσε χαρακτηριστικά: «Την πρώτη φορά που το τραγούδησα νόμισα ότι κάναμε μεγάλο λάθος. Είχα τελειώσει και επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Δεν ακουγόταν τίποτα. Ξαφνικά κάποιος άρχισε να χειροκροτεί, και με μιας όλοι άρχισαν να χειροκροτούν από παντού και να ζητωκραυγάζουν.»
Ο Μπάρνει Τζόζεφσον αντιλήφθηκε τη δύναμη της επιρροής του τραγουδιού και πρότεινε στη Χόλιντεϊ να κλείνει με αυτό κάθε παράστασή της. Όταν έφτανε η ώρα για το strange fruit, οι σερβιτόροι σταματούσαν, τα φώτα έσβηναν, ενώ ένας προβολέας έμενε να φωτίζει την Χόλιντεϊ στη σκηνή. Εκείνη συνήθιζε να το τραγουδά με κλειστά μάτια και τα χέρια σε στάση προσευχής.
Το τραγούδι έγινε ο ύμνος του αντι-λυντσαριστικού κινήματος και επηρέασε το κίνημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1950 - 1960.
Το Δεκέμβριο του 1999, το περιοδικό Time το επέλεξε ως «τραγούδι του αιώνα».[7] Το 2002 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το περιέλαβε στις 50 κυριότερες ηχογραφήσεις του καταλόγου National Recording Registry.
India.Arie singing "Strange Fruit" by Billy Holiday One of the first anti-racism songs written.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)